Welke onderzoeken bieden wij?
In veel gevallen kan een lichamelijk onderzoek een indicatie geven van wat er mis is met uw huisdier. Het kan echter lastig zijn om op basis van alleen dit onderzoek tot een diagnose te komen. In dit geval bieden wij in veel gevallen ook de mogelijkheid tot aanvullend onderzoek. Lees hieronder meer over de mogelijkheden.
Bij veel problemen van huisdieren spelen bacteriële infecties een belangrijke rol. Denk bijvoorbeeld aan een oor- of een blaasontsteking. Niet alle bacteriën veroorzaken echter problemen. Sterker nog, sommige bacteriën – zoals de natuurlijke huid- en darmflora - zijn van levensbelang voor mens en dier. Wanneer de balans van deze “goede” lichaamseigen bacteriën verstoord raakt kan dit echter ook zorgen voor ziekteverschijnselen. Zo zien we soms bij huid- en darmproblemen dat lichaamseigen bacteriën gaan woekeren en daardoor problemen veroorzaken. Ook kunnen onze lichaamseigen bacteriën juist in aantal afnemen waardoor ruimte ontstaat voor ziekteverwekkende bacteriën. Deze laatste komen veelal van buiten het dier. Zowel bij overgroei van lichaamseigen bacteriën als bij een bacteriële infectie van buitenaf kan er antibioticum worden ingezet om de infectie te bestrijden. Helaas worden steeds meer bacteriën resistent tegen antibiotica. Onze klinieken zijn actief bezig om het antibioticumgebruik terug te dringen. Dit doen we onder andere door niet meer voor ieder probleem standaard een kuurtje te geven. Daarnaast voeren wij steeds vaker bacteriologisch onderzoek (BO) uit waarbij wordt gekeken met welke bacterie we te maken hebben en voor welke antibiotica deze gevoelig is. Sinds januari 2014 zijn bovenstaande zaken in veel gevallen zelfs wettelijk verplicht!
Om te beginnen moet het materiaal dat we willen kweken worden verzameld. Dit kan een uitstrijkje zijn van de huid, oren, vagina of keel, maar ook ontlasting en urine kunnen gekweekt worden. Afhankelijk van het lichaamsmateriaal dat we willen kweken gaat het materiaal naar het lab voor een kweek of zetten wij zelf een BO in. Enkele dagen na het inzetten van de kweek kan deze worden afgelezen. Een eventuele uitslag van het lab kan iets langer op zich laten wachten. Wanneer er een bacterie is gevonden, kan er meteen getest worden voor welk antibioticum deze gevoelig is. Zo kunnen we de meest doelgerichte therapie inzetten.
Er zijn diverse ziekten die vooral bij de ouder wordende hond en kat kunnen leiden tot afwijkingen in de bloeddruk. De bloeddruk kan te hoog zijn (hypertensie) of te laag (hypotensie). Ziekten waarbij we bij huisdieren vaak een hogere bloeddruk zien, zijn nierproblemen, hartproblemen, suikerziekte, hyperthyreoïdie bij de kat en de ziekte van Cushing bij de hond. Ziekten die gepaard gaan met een te lage bloeddruk zijn hartfalen, de ziekte van Addison en hypothyreoïdie bij de hond.
Wanneer uw huisdier met een van bovenstaande ziekten wordt gediagnosticeerd is het aan te raden regelmatig de bloeddruk te controleren, bij voorkeur twee keer per jaar. Een afwijkende bloeddruk ernstige gevolgen kan hebben. Zo kan een te lage bloeddruk leiden tot lusteloosheid, moeilijk lopen en soms zelfs comateuze toestand. Een te hoge bloeddruk kan leiden tot bloedingen in het oog, blindheid, zwalkend lopen, onrustig gedrag en depressie.
In onze kliniek op locatie West beschikken wij over een apparaat waarmee we door middel van Doppler de bloeddruk kunnen meten. Hierbij worden er door het meetplaatje, wat we op de poot ter hoogte van een van de slagaders houden, geluidsgolven uitgezonden. Deze geluidsgolven worden teruggekaatst door het bloed in de slagader. Op het moment dat er bloed passeert verandert de frequentie van de geluidsgolven, wat via het apparaat hoorbaar is als een hartslag.
Er wordt een band om de poot aangebracht die we opblazen zodra de hartslag met het meetplaatje gevonden is tot de hartslag niet meer hoorbaar is. Vervolgens laten we de band langzaam leeglopen, tot het punt dat de hartslag voor het eerst weer hoorbaar is. Dit punt is dan de bloeddruk. Deze meting wordt meestal vijf keer herhaald. We nemen het gemiddelde van deze vijf metingen als bloeddruk.
De normale bloeddruk bij een kat ligt rond de 135mmHg. Bij een bloeddruk hoger dan 160mmHg is er sprake van hypertensie en is behandeling noodzakelijk. Doorgaans zijn bloeddrukproblemen te verwachten bij bloeddruk vanaf 175mmHg.
Bij de hond is de bloeddruk afhankelijk van het ras. Gemiddeld is ook bij honden de bloeddruk normaal gesproken rond de 135mmHg. Echter, bij de retrievers ligt de bloeddruk lager, zo rond de 120mmHg, terwijl een bloeddruk van 145mmHg bij windhonden een normale waarde is.
Een bloedonderzoek kan ons veel informatie geven over hoe het lichaam van uw dier functioneert. Er zijn vijf redenen om een bloedonderzoek uit te voeren:
Wij nemen het bloed af uit de halsader (katten en kleine hondjes) of uit de pootader (grote honden). Sommige testen kunnen wij in de kliniek zelf uitvoeren en een deel van de testen vind plaats in een extern laboratorium. De bloedonderzoeken die wij zelf in de kliniek kunnen uitvoeren zijn onder te verdelen in vier groepen:
In sommige gevallen kunnen we op basis van bloeduitslagen een idee krijgen wat er met uw dier aan de hand is, maar is verder onderzoek nodig om na te gaan waar de afwijkingen in het bloed door worden veroorzaakt. Zo kan het nodig zijn om aansluitend op het bloedonderzoek een echo of röntgenfoto te maken of zal er een urineonderzoek worden geadviseerd.
Het maken van een echo is een eenvoudige en weinig belastende onderzoeksmethode. Een echoapparaat zendt ultrasone geluidsgolven uit die door verschillende weefsels in het lichaam op een andere manier worden teruggekaatst. De echokop vangt deze terugkerende stralen op en zet deze om naar een beeld dat op een scherm zichtbaar is. Deze techniek wordt bij gezelschapsdieren hoofdzakelijk gebruikt om de buik en/of het hart in beeld te brengen. Om een echo te kunnen maken is het van belang dat de echokop goed contact kan maken met de huid. Daarom wordt het dier voorafgaand aan de echo geschoren en wordt er gebruik gemaakt van een geleidende gel.
Door het maken van een echo kunnen organen in de buik in beeld worden gebracht. Daar waar op een foto alleen het orgaan als geheel zichtbaar is, zijn op een echo de verschillende lagen en onderdelen van een orgaan zichtbaar. We kunnen dus als het ware "in" het orgaan kijken. Een echo wordt vaak ingezet bij dieren met chronische braak en/of diarreeproblemen om de maag en darmen in beeld te brengen, bij dieren met terugkerende problemen met het plassen om de blaas en nieren in beeld te brengen of bij dieren met afwijkende bloeduitslagen om bijv. de milt en/of lever in beeld te brengen. Daarnaast is echo een geschikte methode om na te gaan of een dier drachtig is.
Net zoals iedere onderzoeksmethode zijn er ook beperkingen aan een echo-onderzoek. Denk hierbij bijv. aan tumoren in de buik of een van de organen zoals de lever. Met een echo kunnen deze in beeld gebracht worden, maar we kunnen niet zien om wat voor soort tumor het gaat. Om dit na te gaan is er verder onderzoek nodig, zoals het nemen van biopten. Daarnaast kan er met een echo slechts één orgaan of buikgedeelte tegelijk in beeld gebracht worden, je krijgt dus geen overzicht van de hele buik in één beeld zoals bij een röntgenfoto wel het geval is.
Om na te gaan of uw huisdier wel of niet drachtig is, is echografie een zeer geschikte methode. Maar als u wil weten van hoeveel pups/kittens uw dier drachtig is, is het beter om een röntgenfoto te maken welke een volledig overzicht van de buik geeft.
In het oog bevind zich helder oogvocht. Dit wordt continu nieuw aangemaakt en het oude weer afgevoerd. Door dit vocht wordt een bepaalde druk gecreeërd waardoor het oog zijn bolvorm behoud. Echter, als de druk afwijkend wordt kan dit tot problemen leiden. Met name een te hoge druk in het oog leidt tot problemen. Veelvoorkomende gevolgen van een te hoge oogdruk zijn bloedingen in het oog en blindheid. Daarnaast is een te hoge oogboldruk erg pijnlijk voor het dier. Een te hoge oogdruk kan het gevolg zijn van een te hoge bloeddruk. Dit kan weer worden veroorzaakt door verschillende aandoeningen. Daarnaast kan het worden veroorzaakt door een een probleem in het oog zelf. In dat geval is glaucoom verreweg de meest voorkomende oorzaak.
Het meten van de oogboldruk is een weinig invasieve test welke ook niet pijnlijk is voor het dier. Echter, de apparatuur die nodig is voor een oogboldrukmeting (een tonometer) is niet goedkoop. De Dierenzorggroep beschikt over een tonometer, maar om de kosten van de meting voor u als klant zo laag mogelijk te houden rouleert de tonometer tussen de verschillende klinieken van de Dierenzorggroep. Wij kunnen hierdoor ook in Den Bosch de oogdrukmeting aanbieden. Houdt er bij het maken van een afspraak hiervoor dan ook rekening mee dat het enkele dagen kan duren voor de tonometer in Den Bosch is.
Voor de meting wordt het oog van het dier opengehouden en de tonometer wordt voor de oogbol gehouden. In de tonometer zit een kunsstof bolletje welke door luchtstootjes uit de tonometer tegen de oogbol wordt geblazen. Door de snelheid en kracht te meten waarmee het bolletje terugkaatst van het oog in de tonometer, wordt de oogdruk bepaald. De meting wordt enkele malen na elkaar herhaald om vervolgens het gemiddelde hiervan te nemen. De oogboldruk ligt normaal gesproken tussen de 15mmHg en 22mmHg.
Progesterononderzoek wordt ingezet om het juiste dekmoment van de teef te bepalen om zo de kans op dracht te maximaliseren.
De duur van de loopsheid kan sterk verschillen tussen teven. Er zijn dieren bij die maar een week loops zijn en er zijn erbij die vijf weken of zelfs langer loops zijn. De loopsheid zelf bestaat uit twee fases: de pro-oestrus en de oestrus. Beide duren gemiddeld 10 dagen, maar ook hier zijn er grote verschillen. De eisprong vindt plaats in het begin van de oestrus-fase en dat is dus het moment waarop de teef het beste gedekt kan worden. Wordt het dier te vroeg gedekt kunnen de spermacellen reeds gestorven zijn voor de eisprong optreed. Wordt de teef te laat gedekt, dan kan het zijn de eicel al gestorven is voor deze bevrucht wordt. Vlak voor de eisprong plaatsvind treed er een sterke stijging op van het hormoon progesteron. Door de bloedspiegel van dit hormoon te bepalen kan er dus worden nagegaan wanneer de eisprong optreed en wat dus het beste moment is om de teef te laten dekken.
Wij beschikken op locatie West over apparatuur om het progesteronniveau in het bloed van uw teef te bepalen. Hierdoor weet u binnen enkele uren of uw teef gedekt kan worden of dat u beter nog even kan wachten. Omdat de cyclus bij iedere teef anders is, is er geen vast schema wat gevolgd kan worden. In principe is het zo dat zodra de teef loops is geworden, er een eerste keer bloed wordt afgenomen om de progesteronspiegel te bepalen. Is de spiegel nog erg laag, dan wordt er na twee tot drie dagen opnieuw bloed geprikt voor een nieuwe bepaling, net zo lang tot er een stijging van het progesteron optreed. Wanneer het progesteron hoger wordt, maar nog niet op de waarde zit die op een eisprong wijst, wordt aangeraden de test dagelijks te herhalen.
Zoals gezegd beschikken wij over apparatuur om de progesteronspiegel in de kliniek zelf te kunnen bepalen. Er bestaan verschillende methodes om deze test uit te voeren. Wij werken met een DAS Strip-Reader. Dit is een apparaat wat door middel van een ELISA-test het progesteron meet. Er bestaan ook apparaten die volgens de zogenaamde RIA-test werken. Er wordt beweerd dat deze laatste test betrouwbaarder zou zijn als een ELISA-test. Uit onderzoek is echter gebleken dat in 96% van de gevallen geen significant verschil zit tussen uitslagen van een ELISA-test en deze van de RIA-test.
Als uw dier ziek is, is het niet altijd gemakkelijk om de oorzaak te achterhalen. Het maken van röntgenfoto's kan ons dan helpen bij het stellen van een diagnose. Met het maken van foto's kunnen diverse aandoeningen op een snelle(re) en makkelijke(re) manier worden vastgesteld worden zodat een doelgerichte behandeling kan worden ingezet.
Wij beschikken op locatie West over een digitaal röntgensysteem. Het grote voordeel van een digitaal systeem is dat de foto's binnen een minuut al op ons scherm staan en dat de kwaliteit van de foto's beter is als met ouderwetse röntgenfoto's.
De bekendste toepassing van röntgenfoto's is om botbreuken op te sporen. Het is echter niet de enige reden waarom we foto's maken. Ook bepaalde gewrichtsaandoeningen zoals heupdysplasie en artrose zijn via röntgenfoto's op te sporen.
Ook afwijkingen die niet met botten te maken hebben kunnen we opsporen met röntgenfoto's. Denk hierbij aan borstfoto's waarop we bepaalde hartafwijkingen, longtumoren en vocht in de longen kunnen vaststellen. Ook maken we regelmatig foto's om na te gaan of een teef drachtig is.
We kunnen dus in veel situaties gebruik maken van röntgenfoto's. Er zijn echter ook enkele beperkingen. Zo hebben pups en kittens een andere vetsamenstelling in de buik waardoor buikfoto's bij jonge dieren onbruikbaar zijn, in zulke gevallen wordt er vaak voor een echo gekozen. Een andere beperking is dat we op een foto wel de botten, maar niet de gewrichtsbanden en pezen kunnen zien. Ook in dit geval zijn andere beeldvormingsmethoden aangewezen.
Een veel gehoorde klacht bij huisdieren is dat zij meer gaan drinken en als gevolg hiervan ook meer plassen. Zulk soort klachten kunnen door wel 10 verschillende aandoeningen worden veroorzaakt, waaronder suikerziekte en nierproblemen. Door de urine na te kijken kan de verdenking van zo'n ziekte versterkt worden. Een andere veel voorkomende klacht is het doen van vele kleine plasjes, soms met bloed erbij. Zulk soort klachten kunnen wijzen op een blaasontsteking, bijvoorbeeld door blaasstenen. Bij reuen kan het echter ook op prostaatproblemen wijzen. Ook in dit soort gevallen kan een urineonderzoek helpen om ons in de juiste richting te sturen.
Het opvangen van urine bij uw huisdier is niet altijd gemakkelijk, gelukkig bestaan er hiervoor speciale hulpmiddelen. Denk hierbij aan speciale opvangbakjes voor de hond en speciale niet-absorberende kattenbakkorrels. Door middel van dipstick kijken we bij het onderzoek hoeveel bloed, eiwitten, suikers e.d. er in de urine zitten. Vervolgens kijken we hoe geconcentreerd de urine is. Tot slot wordt de urine afgedraaid en wordt het bezinksels onderzocht op de aanwezigheid van o.a. blaasgruis. Daarnaast beschikken wij op locatie West over apparatuur om de proteïne/creatinine-ratio in urine te bepalen. Een verhoging van deze waarde wijst op beginnende nierproblemen in een stadium waarop dit nog niet terug te vinden is in een bloedonderzoek. Hierdoor kunnen we dus zeer vroegtijdig een nierprobleem vaststellen en starten met een behandeling.
In aantal gevallen is op basis van enkel urineonderzoek een diagnose te stellen, maar met andere afwijkingen in de urine is er soms nog extra onderzoek nodig naar de oorzaak. Zo kan er een bloedonderzoek nodig zijn.
Het is van belang dat de urine op het moment van onderzoeken zo vers mogelijk is. Het liefst onderzoeken we de eerste ochtendurine. Hoe ouder de urine is, hoe onbetrouwbaarder de uitslagen worden.
Menu
Cookies helpen ons jou de beste gebruikservaring te bieden. Lees meer.
Onze website maakt gebruik van cookies om jou van andere gebruikers op de website te onderscheiden. Hiermee kunnen we jou een goede gebruikservaring op de website bieden en deze blijven optimaliseren. Bekijk ons cookiebeleid.
We gebruiken drie verschillende cookietypes op onze website. Je voorkeur kan je hieronder aangeven.
Deze cookies zijn nodig om de website te laten werken. Zij worden altijd geplaatst.